Περιαρθρίτιδα Ώμου

Η λέξη λοιπόν «Περιαρθρίτιδα ώμου» μπορεί να περιλαμβάνει ενδεικτικά  διάφορες παθολογίες ή δυσλειτουργίες όπως :

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που έχουν όσοι υποφέρουν από προβλήματα της άρθρωσης του ώμου είναι πόνος  που συχνά συνοδεύεται από αδυναμία εκτέλεσης κάποιων κινήσεων και μερικές φορές  δυσκαμψία που είναι συνήθως και αυτή επώδυνη.

Οι κινήσεις που προκαλούν συχνότερα πόνο είναι η ανύψωση του χεριού στο πλάι (απαγωγή ώμου)  ή εμπρός (κάμψη ώμου), η στροφή προς τα έξω του ώμου και η κίνηση που κάνουν οι γυναίκες για να φέρουν το χέρι στην πλάτη τους να κουμπώσουν το στηθόδεσμο.

Ο πόνος είναι εντονότερος κατά τη διάρκεια των κινήσεων, αλλά σε κάποιες οξείες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει ο λεγόμενος πόνος ηρεμίας, δηλαδή να πονάει κανείς και μάλιστα έντονα, χωρίς να κάνει απολύτως καμία κίνηση.  Πολύ συχνά τα συμπτώματα είναι τόσο έντονα που ο ασθενής δε μπορεί να βρει μια θέση να κοιμηθεί και περνά τη νύχτα καθισμένος σε πολυθρόνα με το χέρι που πονάει απλωμένο σε μαξιλάρι.

Αυτή περιλαμβάνει αρχικά λεπτομερή λήψη ιστορικού, κλινική εξέταση και στη συνέχεια εάν κριθεί αναγκαίο φαρμακευτική αγωγή, περιορισμό των επώδυνων δραστηριοτήτων και κινήσεων για μερικές ημέρες.

Η εξέταση περιλαμβάνει αρχικά μια σειρά από κινήσεις που πρέπει να κάνει ο ασθενής μόνος του. Μέσα από τις κινήσεις αυτές παρατηρούμε τον τρόπο που αυτές γίνονται, εάν υπάρχει πόνος κατά την εκτέλεση των κινήσεων ή αφού τελειώσουν οι κινήσεις, τη δύναμη, την ταχύτητα και τις πιθανές διαφορές μεταξύ δεξιού και αριστερού ώμου.

Στη συνέχεια ο φυσικοθεραπευτής κάνει ο ίδιος κάποιες κινήσεις παθητικά, δηλαδή χωρίς τη συμμετοχή του ασθενή, για να δει εάν η άρθρωση έχει κάποιο περιορισμό (αγκύλωση όπως είναι γνωστό σαν όρος της καθομιλουμένης), εάν πονάει τη στιγμή που το οστό του βραχίονα (του μπράτσου) πλησιάζει και ακουμπάει στην ωμοπλάτη, και αξιολογεί την κάθε άρθρωση από αυτές που αναφέρθηκαν πριν ξεχωριστά.

Τέλος εξετάζεται η δύναμη των μυών της περιοχής με τα λεγόμενα τεστ αντίστασης, δηλαδή ο φυσικοθεραπευτής ζητά από τον ασθενή να κρατήσει κόντρα σε κάποιες κινήσεις για να συγκρίνει τη δύναμη των μυών ανάμεσα στο δεξί και αριστερό χέρι.

Πολύ συχνά δίνεται υπερβολική αξία στις απεικονιστικές εξετάσεις όπως ακτινογραφία, μαγνητική τομογραφία  ή διαγνωστικός υπέρηχος. Η ακτινογραφίες δείχνουν με αρκετά καλή αξιοπιστία εάν υπάρχει κάποιο κάταγμα (σπάσιμο). Ο διαγνωστικός υπέρηχος είναι μια αρκετά φθηνή εξέταση που μπορεί να δείξει πιθανές βλάβες σε τένοντες, αλλά η αξιοπιστία του εξαρτάται πολύ από την ικανότητα του ανθρώπου που κάνει την εξέταση, οπότε σαν εξέταση δεν είναι πολύ αντικειμενική. Η μαγνητική τομογραφία όμως είναι πάρα πολύ ακριβής και αντικειμενική στο να βρει εάν υπάρχει κάποια βλάβη όπως ρήξη (δηλαδή κόψιμο τένοντα), κάταγμα, βλάβες στο χόνδρο, υγρό στην άρθρωση κλπ.

Καμία όμως απεικονιστική εξέταση όσο ακριβής και να είναι έχει την ικανότητα να αξιολογήσει σωστά τη λειτουργία της άρθρωσης. Αυτό το κάνει μόνο η κλινική εξέταση.

Για να γίνει πιο κατανοητό, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η μαγνητική τομογραφία δείχνει πλήρη ρήξη των τενόντων στον ώμο και ο άνθρωπος που έχει αυτή τη βλάβη παίζει τένις χωρίς να πονάει καθόλου! Σας φαίνεται παράξενο; Δείτε τη φωτογραφία που ακολουθεί  και θα πειστείτε. Τα κόκκινα βέλη δείχνουν την περιοχή που έχει δείξει τη βλάβη η μαγνητική τομογραφία.

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι σε σύνολο 314 ατόμων ηλικίας από 40 μέχρι άνω των 80 ετών, συνολικά 217 άτομα δεν είχαν κανένα πόνο, ενώ οι απεικονιστικές εξετάσεις στις οποίες υπεβλήθησαν έδειξαν διαφόρων βαθμών βλάβες σε τένοντες, στο χόνδρο, σε μύες και άλλες δομές της άρθρωσης του ώμου .